بررسی ارتباط ژنوتیپ های (mmp-7 (-181 a:g (ماتریکس متالو پروتئیناز-7) با خطر ابتلا به بیماری مالتیپل اسکلروز (ms)

مالتیپل اسکلروز (ms) بیماری مزمن ژنتیکی شایع سیستم اعصاب مرکزی (cns) می باشد که در اثر تخریب غلاف میلین در سلولهای عصبی ایجاد می شود. تظاهرات بالینی آن شامل: اختلالات عملکرد نورولوژیک مانند بینایی، مسایل حسی، ضعف اندام و یا اختلال در راه رفتن می باشد. شیوع ms بین 2 تا 160 مورد در هر 100000 نفر در کشورها متفاوت است. یکی از فاکتورهایی که موجب پیشرفت ms می شود افزایش فعالیت ماتریکس متالوپروتئینازها (mmps) با همزمانی کاهش مهارکنندگان بافتی ماتریکس متالو پروتئینازها (timps) است. mmps خانواده ای از اندوپپتیدازهای وابسته بهzn2+ در ماتریکس خارج سلولی است؛ که قابلیت هضم آنزیمی در غشای پایه اندوتلیال و دیگر اجزای خارج سلولی را داراست. مطالعات انجام شده بر روی بافت مغز، سرم و مایع مغزی نخاعی (csf) بیمارانی که ms داشته اند عدم تعادل و تنظیم mmp های مختلف را نشان داده است. ماتریکس متالوپروتئیناز-7 (mmp-7) یک عضو مهم از خانواده mmp ها می باشد که بر روی تعداد زیادی از سوبستراهای ماتریکس خارج سلولی (ecm) و غیر ecm اثر می گذارد. پلی مورفیسم شایعmmp-7 -181 a:g باعث تعدیل فعالیت رونویسی ژن شده و با برخی سرطان ها مرتبط است. از این رو ما در مطالعه حاضر بدنبال یافتن ارتباط احتمالی و ارزشیابی پلی مورفیسم شایع ژن mmp-7 شامل -181 a:g بعنوان مارکر مرتبط با استعداد ابتلاء در جمعیت استان کرمانشاه مبتلایان به مالتیپل اسکلروز می باشیم. روشها: درمطالعه مورد - شاهدی حاضر، پلی مورفیسم شایع ژن mmp-7 شامل-181 a:g در 118 بیمار ms و 118 فرد سالم توسط روش pcr-rflpمورد بررسی قرارگرفت. سپس داده های حاصل توسط نرم افزار spss16 تجزیه و تحلیل گردید. نتیجه: در مطالعه کنونی ارتباط معنی داری ما بین پلی مورفیسم mmp-7 و بیماری ms مشاهده نگردید (05/0p >). اما در مقابل ارتباط معنی داری بین پلی مورفیسم mmp-7 -181 a:g با خطر ابتلا به ms در افراد زیر 20سال در مقایسه با افراد بالای 20سال مشاهده شد (01/0 p =).